Mofon’aina 04 Novambra 2021
Salamo 108. 1-6
KRISTIANINA TAFATOETRA NY FONY : MANKALAZA AN’ANDRIAMANITRA
Andriamanitra ô, tafatoetra ny foko; Ny fanahiko no hihira sy hankalaza. 2 Mifohaza, ry valiha sy lokanga; hifoha maraina koa aho. 3 Hidera Anao eny amin’ny firenena maro aho, Jehovah ô, Ary hankalaza Anao eny amin’ny jentilisa. 4 Fa lehibe mihoatra ny lanitra ny famindram-ponao; Ary mipaka eny amin’ny rahona ny fahamarinanao. 5 Misandrata any ambonin’ny lanitra Hianao, Andriamanitra ô; Ary aoka ho ety ambonin’ny tany rehetra ny voninahitrao. 6 Mba hahafaka ny malalanao, Dia vonjeo amin’ny tananao ankavanana aho, ka valio.
——————
Davida dia tena mpanjaka nanana adim-panahy lehibe tokoa. Adim-panahy nateraky ny asam-pahavalo, adim-panahy nateraky ny fitondrana fanjakana. Tsy dia nilamin-tsaina loatra Davida noho ny zavatra mafy natrehiny teo amin’ny fitondrana fanjakana. Natoky an’Andriamanitra anefa Davida, ka na dia mafy aza ny fitondrana fanjakana, dia ambarany fa tafatoetra ny fony. Izany hoe tsy mba manana ahiahy izy noho ny fahafantarany fa tsy mamela azy irery Andriamanitra. Rehefa tafatoetra ny fony, nitondra fanjakana tamin’ny fitoniana izy dia nankalaza an’Andriamanitra. Izany fankalazany an’Andriamanitra izany dia
1. Fankalazana lalim-paka (and 1b)
« Ny fanahiko no hihira sy hankalaza »
Tsy fankalazana ivelambelany no nataon’i Davida ho enti-misehoseho fa tena lalim-paka nateraky ny faharesen-dahatra noho ny fitahiana sy ny fiarovana ary ny fahasoavan’Andriamanitra tsapany. Ny fanahiny mihitsy no mihira sy mankalaza. Fampianarana antsika izay mamaky azy izao hanao toa azy, rehefa mahatsiaro ny fiasan’Andriamanitra eo amin’ny fiainana dia hahay hankalaza an’Andriamanitra tokoa, amin’ny fo rehetra, saina rehetra,… amin’ny maha-izy azy ny tena rehetra mihitsy. Aoka ho amin’ny faharesen-dahatra mandrakariva ny fiderana an’Andriamanitra, aoka ho lalim-paka izany fa tsy ho fisehosehoana ivelany fotsiny.
2. Fankalazana mampiasa fanomezam-pahasoavana (and 2)
« Mifohaza, ry valiha sy lokanga; hifoha maraina koa aho »
Davida dia nanana fanomezam-pahasoavana amin’ny filalaovana zava-maneno. Iray amin’ireny ny valiha sy ny lokanga. Nampiasaina izany ho enti-mankalaza an’Andriamanitra izay nampitoetra tsara ny fony. Nampiasainy ny fanomezam-pahasoavana ho enti-manome voninahitra an’Andriamanitra. Ho enti-mampandroso ny fiangonana amin’izany fanomezam-boninahitra an’Andriamanitra izany. Nataony laharam-pahamehana ihany koa izany fanomezam-boninahitra an’Andriamanitra izany : « Vao maraina vao mifoha ». Natao hoenti-manome voninahitra an’Andriamanitra noho ny asany mampiadana sy mampilamina ny fiainana ny fanomezam-pahasoavana nomeny.
3. Fankalazana ho enti-mijoro vavolombelona (and 3)
« Hidera Anao eny amin’ny firenena maro aho, Jehovah ô, Ary hankalaza Anao eny amin’ny jentilisa »
Ny fankalazana an’Andriamanitra eo imason’ny firenena maro, indrindra ny jentilisa dia tena endriky ny fijoroana vavolombelona, fitoriana ny filazantsara amin’izy ireo. Asehon’i Davida amin’ireo firenen-kafa, amin’ireo mpanjakan’ny firenen-kafa fa ny fanjakany dia manompo an’Andriamanitra. Izy mpanjaka mihitsy no manompo an’Andriamanitra ka ny fiderany an’Andriamanitra eo imason’ireo dia tena fampahafantarana ny fifandraisany amin’Andriamanitra. Rehefa milamina tsara ny fiainana dia tonga adidy arak’izany ny midera an’Andriamanitra mampahafantatra amin’ny hafa fa noho ny asan’Andriamanitra no nampilamina. Ny fiderana an’Andriamanitra eo imason’izy ireo no endriky ny fampahafantarana izany.
Ampiditra Hafatra