Mofon’aina 07 Novambra 2021
Salamo 57. 1-11
KRISTIANINA MATOKY AN’ANDRIAMANITRA
Mamindrà fo amiko. Andriamanitra ô, mamindrà fo amiko; fa Hianao no ialofan’ny fanahiko; eny, ao amin’ny aloky ny elatrao no ialofako, mandra-pahalasan’ny loza. 2 Hitaraina amin’Andriamanitra Avo Indrindra aho, dia amin’Andriamanitra Izay mahatanteraka ho ahy. 3 Haniraka avy any an-danitra Izy ka hamonjy ahy, raha miteny ratsy izay misafoaka manenjika ahy; eny, Andriamanitra haniraka ny famindram-pony sy ny fahamarinany. 4 Ny fanahiko dia eo afovoan’ny liona; handry eo amin’ny masiaka aho, dia eo amin’ny zanak’olombelona,- lefona sy zana-tsipìka ny nifiny, ary sabatra maranitra ny lelany. 5 Misandrata any ambonin’ny lanitra Hianao, Andriamanitra ô! Aoka ho ambonin’ny tany rehetra ny voninahitrao. 6 Efa namela-pandrika harato haningotra ny diako izy, ary nampitanondrika ny fanahiko; nihady lavaka teo anoloako izy, kanjo ny tenany ihany no latsaka ao anatiny. 7 Tafatoetra ny foko, Andriamanitra ô, eny, tafatoetra ny foko; hihira sy hankalaza aho. 8 Mifohaza, ry voninahitro; mifohaza ry valiha sy lokanga; hifoha maraina koa aho. 9 Hidera Anao eny amin’ny vahoaka aho, Tompo ô, hankalaza Anao eny amin’ny firenena aho. 10 Fa lehibe mihatra amin’ny lanitra ny famindram-ponao, ary mihatra amin’ny rahona ny fahamarinanao. 11 Misandrata any ambonin’ny lanitra Hianao, Andriamanitra ô; aoka ho ambonin’ny tany rehetra ny voninahitrao
——————
Anisan’ny zavatra tena nanahiran-tsaina an’i Davida ny fifandraisany tamin’i Saoly. Nitady ny fomba rehetra hamonoana an’i Davida mantsy Saoly noho izy te hifikitra tamin’ny fahefana. Tsy azo nosakanana anefa ny naha-mpanjaka an’i Davida. Sitrapon’Andriamanitra rahateo izany. Mafy tamin’i Davida ny fanenjehan’i Saoly azy kanefa raha mamaky ny and 7 amin’izao mofonaina izao isika dia mahita tsara fa olona tsy manana ahiahy Davida eto. Na dia mafy aza ny fanenjehana, na dia mafy aza ny asam-pahavalo, tafatoetra tsara Davida satria ny Andriamaniny dia
1. Andriamanitra mihaino ny fitarainany (and 2)
« Hitaraina amin’Andriamanitra Avo Indrindra aho, dia amin’Andriamanitra Izay mahatanteraka ho ahy »
Ny hoe mitaraina dia manambara izay tsy zaka amin’ny hafa. Ny fitarainana matetika dia vokatry ny tsy fahazakana ny vesatry ny fahoriana, vokatry ny zavatra ratsy ataon’ny hafa amin’ny tena. Ary matoa mitaraina, dia matetika efa tena mihatra aman’aina ny zavatra ataon’ny hafa. Teo anatrehan’izay nataon’i Saoly taminy dia nitaraina tamin’Andriamanitra Davida. Ary izany fitarainan’i Davida izany dia fantatsika fa ren’Andriamanitra, tonga any amin’Andriamanitra. Andriamanitra mihaino sy mandray ny fitarainan’ny olony tokoa ny Tompo. Zava-dehibe mantsy ho antsika olombelona izany hoe misy mihaino raha mitaraina. Ny fihainoana dia efa manamaivana sahady izay fahoriana, na fahasahiranana mahatonga ilay fitarainana. Andriamanitra manan-tsofina tokoa ny Tompo, mandre ny feon’ny olony mitaraina Aminy. Izay rehetra tonga teo amin’i Jesoa, nizara izay nanavesatra azy dia nohenoin’i Jesoa avokoa.
2. Andriamanitra mamonjy azy (and 3)
DIEM « hirahiny avy any an-danitra anie ny famonjena ahy, hataony ho afa-baraka anie ireo mpanenjika ahy ! »
Tsy vitan’ny hoe mihaino fotsiny Andriamanitra, fa raha mandre ny fitarainan’ny olona Izy dia miazakazaka mamonjy. Eto dia ambara fa hirahin’Andriamanitra ny famonjena, na hirahin’Andriamanitra izay mitondra famonjena. Avy any an-danitra ny Mpamonjy, avy amin’Andriamanitra ny famonjena. Andriamanitra manana ny hery sy ny fahefana rehetra hamonjy ny olony ny Tompo. Izy irery tokoa no afaka mamonjy amin’ny karazam-pahavalo rehetra. Rehefa nitaraina tamin’Andriamanitra ny Zanak’Isiraely tany Egypta dia nidina Andriamanitra ka namonjy sy nanafaka azy ireo tany Egypta. Izay rehetra nitaraina tamin’i Jesoa dia novonjen’i Jesoa tamin’izay rehetra namatotra sy nangeja azy (aretina, asan-demonia, fahantrana, sns…).
Azo atao tsara ny mitaraina amin’Andriamanitra sy manantena famonjena avy Aminy. Maro no efa nanao izany, ary nahazo famonjena tokoa. Ianao koa, mandehana ka manaova toa izany koa.