Mofon’aina 15 Desambra 2021
2 Jaona 1-6
NY KRISTIANINA MAHAFALY AN’ANDRIAMANITRA
Izaho loholona mamangy an’itompokovavy [Na: an’i Kyria] voafidy sy ny zanany, izay tiako amin’ny fahamarinana (ary tsy izaho ihany, fa izay rehetra mahalala ny marina koa) 2 noho ny fahamarinana izay mitoetra ato anatintsika sady ho ato amintsika mandrakizay: 3 ho amintsika ny fahasoavana sy ny famindrampo ary ny fiadanana avy amin’Andriamanitra Ray sy Jesoa Kristy, Zanaky ny Ray, amin’ny fahamarinana sy ny fitiavana. 4 Faly indrindra aho, satria misy hitako ny zanako sasany mandeha amin’ny fahamarinana araka ny nandraisantsika didy tamin’ny Ray. 5 Ary mangataka aminao aho ankehitriny, tompokovavy, tsy toy ny manoratra didy vaovao aminao, fa ilay nananantsika hatramin’ny voalohany ihany, dia aoka hifankatia isika. 6 Ary izao ny fitiavana, dia ny handehanantsika araka ny didiny. Izany no didy, tahaka ny efa renareo hatramin’ny taloha ihany, dia ny handehananareo aminy.
——————
Taorian’i Paoly dia i Jaona no mpanoratra ngezalahy ao amin’ny Testamenta Vaovao. Ny 25%-n’ny Testamenta Vaovao dia asa soratr’i Jaona. Matanjaka be koa ny fomba fandinik’i Jaona momba an’Andriamanitra ka maro ireo voambolana fampiasan’i Jaona tonga tsy afaka ao am-bavan’izay mamaky Testamenta Vaovao. Ny Epistily nosoratan’i Jaona dia antsoina hoe Epistily Katolika, izany hoe nosoratana ho an’ny kristianina izay niely nanerana izao tontolo izao. Ity Epistily faharoa ity dia fankasitrahany manokana an’i Kyria, fiangonana iray izay tena nahomby tamin’ny fitaizana. Eo amin’ny and 4 dia milaza Jaona fa faly rehefa nahita ny fahombiazan’ny fiangonana. Ny fifalian’i Jaona izay azo lazaina fa taratry ny fifalian’Andriamanitra. Faly tokoa mantsy ny Tompo rehefa mahita Kristianina
1. Mandeha amin’ny fahamarinana (and 4)
« Faly indrindra aho, satria misy hitako ny zanako sasany mandeha amin’ny fahamarinana araka ny nandraisantsika didy tamin’ny Ray »
Faly Jaona fa mandeha araka ny fahamarinana ny zanany. Hitany maso izany fandehanan’ny zanany amin’ny fahamarinana izany ka tena nahafaly azy. Ny fahamarinana moa dia tsy inona fa ny tenin’Andriamanitra (ny teninao no fahamarinana). Koa ny hoe mandeha amin’ny fahamarinana arak’izany dia mandeha araka ny tenin’Andriamanitra. Miaina mifanaraka amin’ny tenin’Andriamanitra, mitondra ny fiainana araka ny sitrapon’Andriamanitra. Mahafaly ny Mpitondra fiangonana ny mahita Kristianina miaina araka izay tenin’Andriamanitra nampianarina sy nampinoana azy. Tena mahafaly an’Andriamanitra koa mantsy izany. Jesoa no tena nanana fiainana mifanaraka tsara tamin’ny Tenin’Andriamanitra, izany no nahatonga an’Andriamanitra nankasitraka manokana Azy, ary tena reharehan’Andriamanitra mihitsy aza Izy. Ianao koa, raha tianao ny hahafaly an’Andriamanitra, mandehana amin’ny fahamarinana.
2. Mandeha amin’ny fitiavana (and 5)
« Ary mangataka aminao aho ankehitriny, tompokovavy, tsy toy ny manoratra didy vaovao aminao, fa ilay nananantsika hatramin’ny voalohany ihany, dia aoka hifankatia isika »
Matanjaka be ao amin’ny asa soratra Jôhanika ny resaka momban’ny fitiavana. Matevina tokoa ny zavatra nosoratan’i Jaona momba ny fitiavana. Apôstôlin’ny fitiavana rahateo no niantsoan’ireo mpandinika Testamenta Vaovao an’i Jaona. Zava-dehibe tena mahafaly an’Andriamanitra matoa nasainy nosoratan’i Jaona matevina tokoa ny fifankatiavana. Amin’i Jesoa rahateo dia marika hamantarana ny maha-mpianatra rahateo izany. Fijoroana vavolombelona vita ho azy mantsy ny fisehoana ho fiarahamonina mifankatia. Ny tena fiangonana kristianina arak’izany dia baikon’ny fitiavana. Fitiavana an’Andriamanitra izay aseho amin’ny fitiavana ny namana. Izay tia an’Andriamanitra mantsy no hahay hitia ny namany. Jesoa dia tena naneho an’io fitiavana io. Izy rahateo no tena faka tahaka raha miresaka fitiavana isika. Raha tianao araka izao ny hahafaly an’Andriamanitra, mandehana amin’ny fitiavana, fitiavana toa an’Ilay Jesoa.